Bospest
Wij willen jullie allemaal graag meenemen in onze activiteiten
Dit gaat over verwondering en verbazing over al het moois wat je in ons buitengebied kunt vinden.
De nieuwsberichten die je hier kunt lezen gaan over al onze algemene activiteiten en hetgeen ons boeit.
Wij willen daarbij een wezenlijke en onafhankelijke bijdrage leveren aan het behoud van de natuur en het (cultuur)landschap in onze regio, waaronder ook begrepen de flora en fauna, de lucht, de bodem, het water en de gezondheid van de mensen, zomede al hetgeen daarmee verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn.
Daarnaast volgen we kritisch alle plannen die een bedreiging en/of aantasting van de bestaande natuur- en landschapswaarden zouden kunnen vormen voor het bestaande natuur en (cultuur)landschap in Goirle en omgeving.
Zo nodig zullen we met bestuurlijke en juridische middelen trachten deze plannen te verhinderen.
Hierover zullen we dan ook op deze pagina publiceren.
Amerikaanse vogelkers
Wie (her)kent hem niet, de Amerikaanse vogelkers. Veel bossen in Nederland zijn ervan vergeven. De soort is in Nederland en België door bosbouwers op grote schaal geïntroduceerd vanaf de jaren twintig van de twintigste eeuw. Ze werd als 'vulhout' in de bossen aangeplant. De kwaliteit van het hout viel echter tegen.
Amerikaanse vogelkers is invasief in West-Europa en kan er de biodiversiteit verstoren. Het is niet voor niets dat de Amerikaanse vogelkers ook wel ‘bospest’ wordt genoemd.
Van eind mei tot en met juni is de bloeitijd met witte bloemen in trossen. De vrucht is een 1 cm grote steenvrucht met een 6–7 mm grote pit. Er ontstaan gemakkelijk zaailingen die zich als een groen tapijt over de bosgrond verspreiden. De plant weet er soms uit te groeien tot een boom van 20 meter hoog.
Begin vijftiger jaren van de vorige eeuw viel het Staatsbosbeheer op dat de Amerikaanse vogelkers plaagvorming vertoonde; waar de struik was aangeplant zaaide hij zich al dan niet met hulp van vogels zeer voorspoedig uit. Staatsbosbeheer, spoedig nagevolgd door andere natuurbeheerders, besloot om niet meer aan te planten, maar de soort voortaan te bestrijden. Zeker in het licht van het Biodiversiteitsverdrag dat, sinds oktober 1995, bestrijding van verdringende exoten voorschrijft. Ook de instandhoudingseis van de EU-Habitatrichtlijn verplicht impliciet tot bestrijding.
De pogingen tot bestrijding leiden veelal niet tot blijvend resultaat, de Amerikaanse vogelkers zal door de gemakkelijke wijze waarop het zaad zich verspreidt, mede door vogels en vossen, altijd wel onderdeel van de Nederlandse/Europese natuur blijven, omdat consequente bestrijding bijna niet vol te houden is.
Ik heb eens het verhaal gehoord van een pachter op een landgoed die dagelijks het landgoed inspecteerde op zaailingen van de Amerikaanse vogelkers om deze met een pincet te verwijderen. Op De Houtberg hebben we inmiddels duizenden zaailingen met de hand verwijderd. We zijn nu ook begonnen om een aantal Amerikaanse vogelkersbomen om te zagen. Daarmee geven we ruimte en licht voor inheemse aanplant. En voor de komende jaren weten we wat ons met betrekking tot het bestrijden van de Amerikaanse vogelkers (handmatig) te doen staat!
